2015-04-25 11:57:49

Neden lider yetiştiremiyoruz ve Şeref'siz yaşamak fıtratımızda mı var!

Editör

25 Nisan 2015, 11:57

 Hadi diyelim, biliyorum öfkeleniyor, kızıyor, belki de kıskançlık damarınız kabarıyor, Gaziantep'i örnek göstermekten vazgeçelim. Belki de bir Maraşlı olarak aşağılık duygusu bizimkisi. İşin eleştiri faslına gelince, örnek alacağımız en yakın komşumuz olduğu için belki de, sık sık hatırlamadan yapamıyoruz.

Yok Antep böyle, yok Antep şöyle...

Ağır abiye bakıyorsun, Antep'te var, bizde yok. Olmaya çalışanları da tırpanlıyor, önüne engeller koyuyoruz ki fazla adım atmasın, sivrilmesin, öne çıkmasın, birilerinin yolunu kesmesin, ekmeğine ve ünvanına mani olmasın!

Bir ara, ki epey oldu, insanlar şunu konuşur olmuştu; "Biz ne lider olabilecek, liderlik vasıflarına haiz  siyasetçi yetiştirdik meclise gönderdik, ne de ufku geniş, donanımlı belediye başkanı... Acaba Anteplilerden rica etsek de, bizim siyasetçi ve belediye başkanı seçimini bizim adımıza ihale ederler, üstlenirler mi?"

Çünkü biz ihaleleri hep doğulu ve güneydoğulu müteahhitlere verdik, bir işe yaramadı.

*

Bizde lider yetişmez, yetiştirilmez. Öne çıkmak isteyen, liderliğe soyunan olursa da, evvel Allah tez elden defterini dürer, ya iftira çukurunda boğarız, ya da bir şekilde ipini çeker, tarihin karanlıklarına gömeriz. Bizim ruhumuzda, fıtratımızda var bu.

Nasıl bir hasletse bu...

Kendi gölgemizden başka karartı istemeyiz. Ne varsa bizde var deyip, kerameti kendimizde ararız, başaklarına yaşama, düşünme ve lider olma hakkı tanımayız. Ha, şartları ve sınırı zorlayıp bir adım öne geçen olursa da, çok şükür bu meselede üzerimize yok, tepesine çullanırız, ilmiği boynuna geçirip, Kıbrıs Meydanında dar ağacına çekeriz.

*

Bakın, geçen hafta içinde, Ankara'da Güreş Federasyonunun seçimi vardı. Milli güreşçimiz Şeref Eroğlu da adaydı. Bizim evladımız, bizim yüz akımız, bizim gururumuz, bizim Şeref'imiz.

Ancak kimse sahip çıkmadı. Maraşlı kendi evladına ihanet etti, tuttu başkasını destekledi. Sonra da utanmadan, sıkılmadan çıkıp konuştular, neredeyse davul zurna çaldırıp halay çekeceklerdi, bizden olmayan birini seçtirmenin mutluluğunu yaşadılar doyasıya!

İhanetin adını zafer koydular. Şeref'siz yaşamayı omuzlarına apolet koydular. Şeref onlara ağır geliyordu, Şeref onların damarında, ruhunda ve fıtratında yoktu, Şeref onlara bir gömlek değil, birkaç gömlek büyük geliyordu, Şeref onlara lükstü.

Şeref'siz yaşamak onlar için madalyaydı.

Utanmadılar, sıkılmadılar, hemşehrilik duygularını, milli ve manevi değerleri, şehir milliyetçilik kavramını ellerinin tersiyle itip, Şeref'sizliği ödül saydılar.

Hayırlı olsun!

     

Sitemizden en iyi şekilde faydalanmanız için çerezler kullanılmaktadır.