Şimdi öğretmenlere “hoca” diyorlar.
Hiç tasvip etmediğim unvan.
Hoca ne demek. Hoca camide olur. Öğretmen işte, adı üstünde.
Öğretmen, adı üstünde, öğreten kimse.
Bize bir harf öğretmek için çırpınan vefakâr, cefakâr insanlar. Bizleri ilkokul sıralarından üniversite sıralarına kadar alıp götürüp eğiten-öğreten değerli kimseler.
Bizleri kötü alışkanlıklardan uzak tutmak için çırpınan insanlar.
Bir güne sığmayan, sığması da mümkün olmayan değerler.
Kötü arkadaşlar edinmememiz için telkin ve tembihlerde bulunan büyüklerimiz.
Bugün onların günü.
En anlamlı günlerden birisi.
Takvim öyle diyor.
*
Ama bakıyorum, dinliyorum, kimisi öğretmenler gününü canı yürekten kutluyor.
Kimisi de öğretmenlere hak ettikleri özlük hakları verilmediği, hak ettikleri değeri, itibarı görmedikleri için kutlamıyor, adeta rest çekiyor, tepki gösteriyor.
Kim yapıyor bunu, öğretmenlerin bağlı oldukları bazı sendikalar, yani Sen’ler…
Kendi düşünceleri…
Ama, ne olursa olsun, bizi bu günlere getiren öğretmenlerin üzerimizde hakkı çok.
Onların gününü kutluyorum, ellerinden öpüyorum.
Ötesi yok…