Alakası, ilgisi var desem, kızacaksınız. O halde sorayım size; kutsal kitabımız Kur’an-ı Kerim’in ilk emri ne?
Cevabını da ben veriyorum; ‘Oku!’
Okuyor muyuz? Hayır! Ne gazete, ne kitap, ne mecmua, dergi vs.. Göz gezdiriyoruz, resimlerine bakıyoruz, ilk iri başlıkla yetinip, alt tarafı es geçiyoruz. Ülkeden, memleketten bihaber.
Öğrencilerin ders kitapları ile haşir-neşir olduklarına rastlıyor musunuz? Tabi ki hayır! Ellerinde telefon, kulaklık kulakta, davul çalsalar, dünya yıkılsa, deprem olsa ruhu duymayacak, eh dünya küçüldü nasıl olsa. Eskiden küçüklerin, bebelerin oyuncakları olurdu, şimdi koskoca adamlar olduk, oyuncaklar bize geçti. Çocuklar daha masum bu meselede.
*
Ne diyor istiklal şairimiz Mehmet Akif Ersoy, istiklal marşında. Ya da şöyle sorayım, marşın ilk kelimesi ne?
“Korkma!..”
Söylemesi kolay, gel de korkma!
Yazmaktan korkuyoruz, konuşmaktan korkuyoruz, dedikodu yapmaktan korkuyoruz, ulu orta yerde iki kelam etmekten korkuyoruz. Doğruları yazarsan, konuşursan, yerin yok bu memlekette. Sonra, artık yel değirmenlerine karşı savaşacak çağı, yaşı da geçtik.
Don Kişot’luğa da gereke yok!
Niye? E yerin de kulağı var birader! Ya birilerinin kulağına giderse, yandı gülüm keten helva!
Sizi bilmem ama ben korkuyorum! Sebebini de yukarıda izah ettim!
Yarınlarım için, çocuklarım, torunlarım için korkuyorum!