Bu lafı da Ilıca’da duydum. Hani diyorlar ya, çok yaşayan değil, çok gezen biliyor, eh biz de gezme denilince iki ayak ödünç alıp yollara üşünce, duymadıklarımızı duyuyor, görmediklerimizi görme imkanı buluyoruz.
Zaman değişti, teknoloji ülkenin8 her yanında kendini gösterir, tarım araçları her geçen gün kendini yenilerken, bu zamanda tarlayı sürecek, yani çite gidecek öküz mü kaldı memlekette?
Yok eğer, “Daha var, ama şimdiki öküzler akıllandı, ne tarlaya gidiyorlar, ne çite!” diyorsanız, ona bir sözüm yok!
Öyleyse…
İnsanoğlu da endişe ve telaş arasında şunu söyleyebiliyor ancak; “Vay öküz, vay!”
Zaten biz ne çekiyorsak öküzlerden çekmiyor muyuz a dostlar!
*
Tamam da, ne fırıldaklar dönüyor, ne kumpaslar kuruluyor, ne dümenler@tezgahlar çevriliyor, ne ahlaksız, ne yalaka ve kendini ve kalemini kiralayan öküzler varken memlekette, işin garip tarafı; öküzlere soran, danışan, öküzlerin fikrini soran yok her ne hikmet ise!
Evet, üzülerek ifade edecek olursam, öküzden, öküzlerden habersiz çit de sürülüyor, tarlaya da gönderiliyor.
Öküzlük ölmüş birader!