Başlık da bunlardan biriydi.
Biri sizi üzdü mü, kırdı mı, gülüp geçmeyi bileceksin! Her şeye ve herkese kafa yoracak olursanız, sizin tadınız, huzurunuz kaçar. Bırakın onların keyfi kaçsın, onlar rahatsız olsun.
Borç vermeyin, boş verin!
Merhum Ümit Yaşar Oğuzcan’ın şiirini hatırlayın ve sık sık da söyleyin. Ne demişti usta şair;
Yıllar oyalansın diye her gün bir iş verdim,
Kaş verdim, göz verdim, akıl ve diş verdim,
Verdikçe verdiklerimin arkası gelmek bilmedi
Verecek bir şey kalmayınca ben de boş verdim!
*
Birisi sizi üzdü mü, kırdı mı, yanlış mı yaptı, Allah’a havale edin. Mutlaka herkesin bir hesabı var da, Allah’ın hesabı daha başka. Şaşmaz çünkü.
Siz üzüleceğinize, kahrolacağınıza bırakın o üzülsün, o kahrolsun.
Siz gülüp geçtikçe, aldırış etmedikçe, boş verdikçe, onların keyfi kaçacak, neşeleri sıfıra inecek.
Onların tuzaklarına düşme!
O moralle, o gerginlikle, o stresle zaten ne yaptıklarını da bilemeyenler, hata üstüne hata yapacaktır.
Siz o hatanın içinde ve çevresinde olmayın, yeter!