Ve sen aptalın tekisin! Ne kadar duygu selinde boğulduğumu hissedemeyecek kadar kara vicdanlısın gavurun dölü!
İlla ki ispat için başlıktaki şarkıyı mı dinletmeliyim sana. Dinlesen de duyguların körelmiş, aşkların nefrete dönüşmüş, dünya malına tamah eder olmuşsun, kendinden başka kimseyi sevmiyorsun, kimseye inanmıyor, güvenmiyorsun.
Kendine güvenin yok ki... Dangalaklar bile senden daha duygusal iken, seni uyaranlara da itibar etmiyor, sözlerine kulak vermiyorsun!
'ben ne dersem o olur!' havasından kurtar kendini a benim salak oğlum!
*
Bu çalım, bu çehren, bu kendini beğenme tutkusu, başkasına güvensizlik, seni yer bitirir bir gün de, mum gibi eridiğinde 'eyvah, ben ne yaptım?' diye kafanı duvardan duvara vurursun ama iş işten geçmiş olacak! Olan duvara olacak, ona yanarım!
Bak, uykuları bile haram ediyorsun kendine. Günümüz Türkiye'sinde işkence yok derlerse de inanma, kendine ve başkalarına işkence etmeyi seviyorsun beyinsiz çocuk!
Telkinlere boş veriyorsun, uyaranları dikkate almıyorsun, 'kimseden akıl almam, ancak akıl veririm!' deyip kendi kendini kandırdığının farkında değilken, her geçen gün çukura doğru itildiğinin farkında mısın akıl fukarası veled!
*
Kendini olduğundan fazla büyütüyorsun! Şu üç günlük dünyada bu ne afra tafra? Unutma ki, bu saltanatın, bu tahtın bir gün altından kayıp gidecek sabun gibi. senden öncekiler gibi, gelip gidenler gibi hiç'lerin safına katılacak, belki selam verenin bile bulunmayacak!
Üzdüğün, kırdığın, bir zamanlar güce tapan sözde dostların, seni dımdızlak yalnız bıraktığında, kaldırım değiştirip, suratını bile görmek istemediğinde, başını vurduğun taşlar bile senden şikayetçi olacak!
Her koltuk, her ünvan, her mertebe, her makam gelip geçici. Ama küçük beynin bunu almakta zorlanıyor nedense!
Titre ve kendine gel kafasız biçare! Seni sevmesem, adam yerine koymasam, aradaki tuz-ekmeğin kadrini bilmeyen biri olsam, bütün bu kelimeleri, cümleleri israf sayarım da, yine de hatırın büyük!
Ama dedim ya, biraz kendine çeki düzen ver ve adam ol!