Günümüzde en çok rastladığımız, söylediğimiz, dinlediğimiz şey, yalan…
Yalan üzerine neler yazıldı, neler söylendi bilinmez, konuşacak olsanız da uzar gider. O kadar çok yalan söylüyoruz ki, insanoğlu yalan makinasını bile icat edince, temkinli hareket ediyorsun.
En çok yalanı kim söyler derseniz, gelin bu sorunun cevabını boş bırakalım. Çünkü herkes ‘ben yalan söylemem’ diyecektir. Oysa bilinir ki, ben yalan söylemem diyen, o anda yalanı söylemiştir bile. Ben söylerim, sen söylersin, onlar söyler, bereket versin yalan söylemeyen kesim de var günümüzde.
Kim mi? Tabi ki siyaset kurumu ve siyasetçiler!!!!!!!
Neyse…
*
Padişah bir gün “Bana yalan söyleyebilene bir küp dolusu altın vereceğim!” demiş.
Yalancılar hemen saraya koşup sıraya girmişler. Başlamışlar yalana…
“Bir kuş aslanı kapıp yuvasına götürdü!”
Gürlemiş padişah; “Bunun neresi yalan! Yalan söyleyen cevabını vermiş; Kuş kartaldır, aslan da kuzu kadar minik bir yavru, kaptı mı götürür tabi…”
Diğer yalancı; “Komşu ülkede bir eşeği kral yaptılar!” Neden yapıldığını da izah etmiş; “Ülkenin kralı pencereden bakınırken, tacını düşürmüş. Taç da pencerenin altından geçen eşeğin başına geçmiş. Taç kimin kafasındaysa, kral odur haliyle…”
Bir diğer yalancı girmiş araya, “Padişahım, ben gökyüzüne bir ok attım, altı ay sonra geri döndü” demiş.
Padişah; “Get lan işine dürzü! Senin ok bir ağacın üstüne düşmüştür, ağaç da sonbaharda yapraklarını dökünce, takılacak yer bulamayıp yere düşmüştür. Böyle bir yalan olmaz!” deyip azarlamış yalancıyı…
Padişah cin gibi, kurnaz… Her yalana gerçek bir bahane bulmuş ve kimse padişaha bu yalandır dedirtememiş. Ama bir gün bir adam gelmiş saraya. Demiş iki; “Padişahım, sen benim babamdan vakti zamanında bir küp dolusu altın almıştın. Şimdi geri almaya geldim.”
Devam etmiş; “Yalan dersen ödülümü ver, yalan değil dersen, borcunu öde!”
*
Fıkra bu ya…
Demek o zamanlar siyaset, siyasetçi yokmuş ortalıkta. Olsaydı, padişahı kandırmak kolay olacaktı.
Bir küp altın da az değil yani…