Söz verip sözünde durmak, insanları bekletmemek her babayiğidin harcı değil. Hayatta ne beklemeyi severim, ne bekletilmeyi.
İnsanlar zamanla yarışırken, zaman en büyük sermayesi iken, bekletmek, hele bir de gelmeyip mesaj çekmek ya da telefon açıp, “Kusura bakma, trafik vardı, gecikiyorum veya gelemiyorum!” şeklindeki baştan savma ve hiç de inandırıcılığı olmayan bahanelerle birilerini oyalamasına tahammül edemem.
Kızarım..
*
Konumuz bu değil. Medya dünyası bir değerli büyüğünü kaybetti.
Mehmet Ali Birand, aramızdan ayrıldı.
14 Ocakta, kendini arayan bir dostuna söyler (tivitır’da) bunları, “Bugün beklemeyin, gelemeyeceğim, zira birine sözüm var!”
Demek ki Azrail’e sözü vardı, sözünde durdu.
Dün akşam saatlerinde, zaten gün boyu yoğun bakımdaydı, beyin ölümü gerçekleşmişti, ancak dün akşam saat 18.29 sıralarında hayata veda etti, aramızdan ayrıldı.
Gazeteciliğini, televizyonculuğunu tartışacak değilim, haddim de değil zaten.
Merhum Mehmet Ali Birand’da Allah’tan rahmet diliyorum.
Nur içinde yat!