Cevabını bir kısa cümlede özetleyecek olursam; Tartışmaya cesaretleri, yürekleri yok da ondan.
Sivil toplum alanının ihmal edilen alanlarda iş yapma biçimi olduğunu belirtmeme gerek var mı bilmem de, pısırık, uyuşuk, tribüne oynama hastalığından kurtulamayan, iktidara yağ çeken, “Bakın sizin emirlerinizi yerine getiriyorum, beni göz ardı etmeyin ha!” mesajı ile günü kurtarma derdinde olan sivil toplum kuruluşları, Allah etmesin seslerini çıkartmaya korkuyorlar.
Biz, isyan etsinler demiyoruz.
Kazan kaldırsınlar demiyoruz.
“Olmaz ki, böyle de davranılmaz ki” demelerini beklemek hakkımız olsa gerek, biraz yükselene değer Kahramanmaraş için öneri sunsunlar, istişare etsinler, gerektiğinde yüksek sesle düşünsünler diyerek, şehre sahip çıkmalarını arzu ediyoruz.
*
Oysa sivil toplum, herkesin yapmadığı, yapamadığı alanlarda cesaretle çalışma yapmaktır. İhmal edilenleri, yoksul ve yoksun bırakılanları kucaklayan alanlardır. İktidara göre ya da iktidara karşı refleksi ile değil, haktan ve hakikatten yana, zulme ve haksızlığa karşı olunan bir alan olana sivil toplum kuruluşları ve onların önderleri olduğunu iddia edenlerin, bu şehre borçları var.
Öyle şuraya gidelim, bunu ziyaret edelim, gelsin çaylar, gitsin kahveler geyik muhabbeti ile sivil toplum önderliği yapılmaz. Tamam, çayınızı da için, kahvenizi de…
Çeşitli toplumsal çevrelerin insan hakları, çevre sorunları, şehircilik anlayışı ve ahlaki alanlar gibi konularda STK kurmadığına dikkat çekmek için bu yazıyı döşenirken, nedense toplumsal meseleler dahil, kentin kanayan yaraları için kıllarını kıpırdatmayan sivil toplum kuruluşları var içimizde.
*
Bütün amaçları, tribüne oynamak, bir yerlere mesaj göndermek, yarınları için, istikbali için, geleceği için, koltuk endişesi için iktidarın imkan ve nimetlerine kendilerini enjekte etme gayreti daha ağır basıyor.
Ülkede bir cinsel istismar meselesi sürüp gidiyor, 4,5 yaşındaki bir kız çocuğuna cinsel istismar gerçekleşiyor, insan müsveddesi 66 yıl hapis cezası alıyor, sadece birkaç siyasetçi hadiseye tepki gösterir, düşüncesini açıklarken, anlı şanlı sivil toplum kuruluşlarımız ki başta Ticaret ve sanayi odamız geliyor, gıkını çıkartmıyor.
Neden?
Gelin biraz gerçekçi olalım; cemaatler ve gruplar 90’lı yıllardan itibaren iktidarın imkanlarıyla tanıştılar. Son yıllarda yaşanan ise imkanların ötesinde bizatihi iktidar duygusunun kendisi oldu. Bu durum onları olduklarından farklı ve daha güçlü bir pozisyona getirdi. Henüz zihinsel ve yapısal olarak mecrasını bulamamış cemaat ve grupların önemli bir kısmı bu güç sarhoşluğunun savrulmasını yaşamaktadır. Dolayısıyla sivil toplumculuk aynı zamanda iktidarla ilişki kurmanın da bir aracı olarak görülebilmektedir. Son dönemlerde herkesin her alanda STK açması, bazı alanlarda ise STK faaliyetlerinden kaçınılması, ilişkinin ihtiyaçtan çok güç devşirme ile alakalı olduğu şeklinde yorumlanmaktadır. Ve bugün hepsi de birer hain kesildiler. Rabbim onlara fırsat vermedi, vermeyecek. Ülkenin geleceğine, huzuruna, barışına dinamit koymaya çalışan şerefsizlere millete dur demesini bildi. Şimdi o hainler cezalarını çekiyorlar, bedel ödüyorlar.
*
Kahramanmaraş’ta başarısız sivil toplum kuruluşları var. En göze batanı da TSO… Onlara; “Yoldan çekilin beyler” diyerek diğerlerini de uyarıyoruz. Siyasetçilerin koltuk sevdası ağzımıza pelesenk olur da sivil toplumda koltuk sevdasını görmezlikten gelemeyiz. Bir hastalık bu. Mevkilerin, makamların geçiciliğine vurgu yaparız da vakıflarda ve derneklerde on yılları bulan ve hatta aşan başkanlarla ‘hayırlı hizmetler’e devam ederiz. Sivil toplum değişmeden siyasetin değişmeyeceğini bilmezmiş gibi sürekli değişim çağrımızı siyasete, yani göz önünde olana yaparız.
Özetleyecek olursam, ki yazı da uzadı, sıkıldınız belki okumaktan, sanayiciler ellerine fener aldılar, ‘TSO’ya adam arıyoruz, adam’ demeye başladılar.
Çünkü mevcut yönetim sınıfta kalmıştır. Bursa gezisinde bile bizi rezil ettiniz, skandala sebebiyet verdiniz!