Şunun şurasında bir günlük zaman kaldı. Artık adına son viraj mı dersiniz, son düzlük mü, bilemem de, yolun sonuna yaklaşıyoruz. Tünel gözüktü zira.
Dananın kuyruğu kopacak kısa bir müddet sonra.
Bakalım kimler üzülecek, kimler sevinecek. Bir de, önceki dönemler gibi değil bu dönem. Maşallah ve işallah aday bolluğu yaşanıyor. Bir ilçeye, bir mahallenin muhtar adayı sayısı kadar aday varken, kimsenin yeri, koltuğu garanti değil. Garanti arıyorsanız, Trabzon caddesinde bankası var, oraya gidin!
*
Muhtarlar kapı kapı dolaşırdı, ki hâlâ da dolaşıyorlar. Hem seçmen kâğıtlarını veriyorlar hane halkına, hem de 31 Mart mahalli seçimleri için oy istiyorlar.
Şimdi buna siyasetçiler de bulaştılar. Nedense, bir sıkıntı mı var yoksa kardeş!
Tabi esnaf ziyaretlerinden bunalan siyasiler, aynı mahalleye seksen kere gidip, aynı şeyleri, aynı insanlardan isterken yoruldular mı desem, sıkıldılar mı desem bilemem de, şimdi de kapı kapı dolaşıp partilerine oy istemeye başlamışlar.
*
Bir eve gitmişler örneğin. Delikanlı evde… Gencecik adam. 4 yıllık üniversite mezunu. 2 senedir işsiz olan ve evde çocuğuna bakarak vakit öldüren delikanlının durumunu izah etmesiyle birlikte, siyasiler (milletvekili ve yanındakiler) oy istemeden, bir şey söylemeden çekip gitmişler.
Sözün bittiği yerdelermiş çünkü.
Hayırlı işler dostum! Sen de üzülme evde çocuk bakan delikanlı. Kendilerinin kardeşleri, yakınları, akrabaları, köylüsü, mahallelisi (belediye meclis üyelerinin yedi sülalesi dahil) işe girdiler, kadro aldılar bile.
Baksana, ışıklı bir amigo bile belediyeye girdi, yakınlarıyla birlikte.
Sen çocuk bakmaya devam et!
Allah kerim!