Bir dostun sayfasında gördüm, “Ya sırtımıza alıp taşıyoruz ya da ayağımızın altında çiğniyoruz. Bir türlü öğrenemedik yana yana yürümeyi”
Sevgili dostum.
Biz yan yanayı severiz de, yana yana yürümekten nefret ederiz.
Ortak ortağıyla yana yana yürümüyor.
Kardeş kardeşi ile yan yana yürünmüyor.
Baba evladı ile yan yana yürümüyor.
Bırakın baba evladı, eşler dahi yana yana yemeyi seviyorlar da, yan yana yürümekten imtina ediyorlar.
Aynı partiye gönül vermiş, aynı davaya inanmış, aynı renklere ümit ve bel bağlamış, aynı takıma hayran siyasetçiler bile birbirinin gözünü oymak varken dahi, yan yana yürümüyor iken, sen hangi yürümekten söz ediyorsun be aziz dostum.
*
Biz dostluğun, arkadaşlığın, birlik ve beraberliğin ancak lafını severiz. Bizim her işimiz el görgülük. Her işimiz numunelik. Her işimiz başkalarına şirin görünmek, her işimiz tribüne oynamak, her işimiz başkalarına göre dizayn edilmiş, ayarlanmış.
Önce samimi olmayı öğrensek iyi olacak!