Bir silah, bir ayaklanma darbe olarak yorumlanabilir. Ancak yerelde bir beğeni, bir ünlem işareti, bir küçük yorum bazen darbe olarak size dönebiliyor. Ekonomik özgürlüğünüze vurulan bu darbe, belki bazılarının canını yaksa da, cebine müdahale olarak yorumlansa da, ‘Bak, susturduk. Bakın tırstılar, bakın gıkları çıkmıyor!’ dedirtseler de, kendileri çalıp kendileri oynayanlar, rızk verenin Allah olduğunu unutuyorlar.
En çok da inançlı, kul hakkı bildiğini söyleyenler, en çok da ön safta namaza duranlar…
Ekmeğimizi kesebilirsiniz, ona buna talimatlar(!) verip, o kurumu, bu kurumu arayıp ‘ilan vermeyin, reklamı kesin!’ deseniz de, dedik ya, rızk veren Allah, onun hazinesi geniş, ancak sesimizi kesemezsiniz!
Acından ölen kimse yok aramızda çok şükür!
*
Ha, bizim sizi eleştirmek gibi kaygımız, heva ve hevesimiz yok!
Ama sizin basına olan bu düşmanlığınıza bir anlam veremiyor kimse. Kendi arkadaşlarınız, çalışanlarınız, mesai arkadaşlarınız, meslektaşlarınız, üst düzey siyasetçileriniz bile…
Gerçi ine arkadaş koydunuz çevrenizde, ne dost. Öyle bir kitle yarattınız ki size cephe almak can atıyorlar.
Adam tutamıyorsunuz!
Geleneler kaçıyor!
Eski sen değilsin!
Hele hele bıyık bıraktıktan sonra bir tuhaf, bir başka oldun!
Onu da korkundan bıraktın! Bazı işadamları dâhil… Bir de sakal bıraksan var ya, ne kadar yakışır, ancak o kadar olur yani...
*
Aslında demek, yazmak istediğim bu değildi. Her itirazı, her ayrılığı ‘iktidarına’ yönelik hakaret sanan güvensiz erkekler listesi çıkartılsa, yemin ederim sizi en tepeye koyarlar.
Yerel siyaset bile bunun farkında, hatta Gülhane parkındaki ceviz ağacı ve polis bile farkında iken, senin fark etmemen mümkün değil be koçum!
Kendinle barışık olmadığın gibi çalışanlarla da barışık olmadığın gün gibi aşikâr iken, bu kafa ile bu düşünce ile bu zihniyet ile nasıl uyku uyuyabiliyorsun hayret ediyorum.
Allah yar ve yardımcın olsun!