Adalet, bizim güven kapımız, sığınağımız, limanımız.
Güvendiğimiz yegâne kurum.
Ve de Allah kimseyi adaletten şaşırtmasın, alıkoymasın! Adaletli, yani adil davranmayan, adalet kavramını özümsemeyen, mesleği ne olursa olsun, ne toplum nezdinde, ne de Allah katında makbul sayılır.
Dedikten sonra, gelin bir fıkra döşenelim de keyfimizi bulalım.
Buyurun!
*
Dedikten sonra tabi bu fıkraya eklenecek bir kısa yorum olacak mutlaka. Yorumsuz ne hikâyenin, ne fıkranın tadı olur.
Kendinize, çevrenize, topluma zarar veren her türlü alışkanlıkları, mahlukatları yok edin, öldürün hatta, hayatınızdan uzak tutun, lakin adaleti i yaşatmak için bütün gücünüzle savaş verin!
Sigarayı, içkiyi, kumarı, sapıklığı, haksızlığı, uğursuzluğu, seyir halinde iken hızlı ve alkollü gitmeyi çıkarın hayatınızdan, öldürün, dedik ya, adalet söz konusu olunca, yaşatmak adına ne gerekiyorsa, var gücünüzle sahip çıkın! Güçlü toplum için, geleceğimizin teminatı için.
Yukarıda da söyledik ya, tek limanımız, sığınağımız o…
*
Bu fıkrada çok ilginç ve anlam dolu mesajlar bulacaksınız.
Buyurun, okuyun!
Çok eski yıllarda, İngiltere’de bir gelenek varmış. Sıradan bir vatandaş öldüğünde kilisenin çanı bir kez çalınıp, ölüm olayı herkese duyurulurmuş.
Bir asil, itibarlı biri öldüğünde ise çan iki kez, kral veya kraliçenin bir yakını öldüğünde üç kez çalınırmış.
Çok ender olurmuş ama kral ya da kraliçe öldüğü takdirde kiliselerin çanları herkesin haberi olsun diye dört kez çalınırmış.
Günün birinde herkesin hak ve adalet için sığındığı mahkeme, bir vatandaşı haksız yere mahkûm etmiş. Adam hem suçsuz, hem de idamlık…
Ve bir süre sonra kilisenin çanı tam beş kez çalınmış.
Millet şaşırmış, çünkü bugüne kadar böyle bir uygulama olmadı. Ahali merak içinde papaza koşmuş;
“Ey papaz efendi, kralımızdan da daha önemli biri mi var ki, öldü diye çanı beş kez çaldınız. Neler oluyor?”
Papazın cevabı çok daha anlamlı olmuş ve şu cevabı vermiş;
“Evet, kralın ölmesinden çok daha önemli bir şey oldu. Adalet öldü!”
*
Allah ölümlerin de hayırlısını versin!